Znaczenie fizjoterapii w chirurgii

 

Operacja powoduje bardzo duże obciążenie dla organizmu  ludzkiego. Podczas niej dochodzi do bardzo dużego wydatku energetycznego, który porównywalny jest do wydatku, który występuje podczas biegu maratońskiego. W wyniku utraty ciepła przez ranę organizm jest zmuszony do wykorzystania zasobów energetycznych w celu utrzymania stałej temperatury ciała. Ponadto organizm musi  utrzymać stałą pracę serca, mózgu, mięśni i trzewi. Brak u pacjenta odpowiedniej sprawności i wydolności fizycznej może doprowadzić do wystąpienia wielu powikłań pooperacyjnych a w najgorszym wypadku nawet do śmierci. Szczególnie istotne jest zapobieganie po operacjach powikłaniom i zaburzeniom czynnościowym. Wymaga to wczesnej rehabilitacji i traktowania każdego chorego leczonego na oddziałach zabiegowych jako potencjalnie zagrożonego ich wystąpieniem. Dlatego konieczne jest rozpoczynanie rehabilitacji już w okresie przedoperacyjnym, kiedy występują czynniki zwiększające ryzyko powikłań płucnych lub krążeniowych. Cele realizowane są przede wszystkim przez ćwiczenia ruchowe, które wspomagane są zabiegami fizykalnymi i technikami manualnymi. 

Cele fizjoterapii w chirurgii obejmują:

- zapobieganie pooperacyjnym powikłaniom i następstwom operacji

- leczenie pooperacyjnych powikłań i zaburzeń czynnościowych

- jak najszybsze przywrócenie sprawności psychofizycznej do stanu przed zabiegiem

 

Zadania fizjoterapii przedoperacyjnej:

•nauka ćwiczeń stosowanych po operacji

- ćwiczenia oddechowe odpowiednimi torami

- stabilizacji rany

- efektywnego kaszlu

- przyjmowania odpowiednich pozycji 

- ćwiczeń przeciwzakrzepowych

•utrzymanie prawidłowej wentylacji płuc

•zwiększenie ruchomości klatki piersiowej i przepony

•zwiększenie siły mięśni oddechowych

Zadania fizjoterapii pooperacyjnej:

•zapobieganie płucnym powikłaniom

- oklepywanie

- ćwiczenia oddechowe

- efektywny kaszel

- inhalacje

•zapobieganie zakrzepicy żył głębokich,

- ćwiczenia czynne

- lekko do góry uniesione kkd

•przywracanie sprawności chorego umożliwiającej mu jak największą samodzielność

•usuwanie czynnościowych i organicznych następstw operacji

- przywracanie zakresu ruchu w stawach

- odbudowa siły mięśniowej

- mobilizacja rany pooperacyjnej