Zespół de Guyona nazywany jest inaczej zespołem kanału nadgarstka nerwu łokciowego. Problem rozwija się na trakcie nerwu łokciowego w obrębie struktury zwanej kanałem Guyona utworzonej w obrębie kości haczykowatej i grochowatej oraz więzadle poprzecznym nadgarstka. Najbardziej narażone na tego typu patologie są osoby, które często jeżdżą na rowerze (warunkuje to ustawinie rąk na kierownicy), poruszają się o kulach, podnoszą ciężary. Dotyczy to także pacjentów którzy notorycznie powtarzają dłonią czynności odkręcania czy przykręcania różnych przedmiotów. Ustawienie dłoni jest wtedy mało ergonomiczne i naraża na powstawanie cieśni dla nerwu. Inną grupą pacjentów, u których może wystąpić zespół de Guyona, są ci z urazami w obrębie nadgarstka (złamania,zwichnięcia itd.), a także chore na rzs czy chorobę zwyrodnieniową stawów oraz posiadacze ganglionów w tej okolicy (torbiel galaretowata). Wymienione odstępstwa od fizjologii zaburzają prawidłową biomechanikę stawu i mogą rzutować na pojawienie się objawów ze strony nerwu łokciowego. 

 

Objawy

 

Ucisk na nerw wywołuje charakterystyczne dla niego objawy. Pacjenci głównie odczuwają ból zlokalizowany w obrębie małego i serdecznego palca. Często towarzyszą temu zaburzenia czucia w ich obrębie, które mogą wypromieniowywać już z całego przedramienia. Zwykle w nocy dolegliwości się nasilają. Dodatkowo ból hamuje funkcję nadgarstka i palców, tak więc utrudnia czynności manualne wpływając znacząco na obniżenie jakości życia. Jeśli objawy utrzymują się długotrwale może dochodzić do zaniku mięśni w obrębie kłębika palca małego. Osoby takie utrzymują rękę w charakterystycznej pozycji zwanej potocznie "ręką szponiastą" - charakteryzują ją wyprostne ustawienie stawów śródręczno-paliczkowych palca małego i serdecznego oraz ustawienie zgięciowe stawów międzypaliczkowych. 

 

Leczenie i fizjoterapia:

 

W początkowym stadium, gdy objawy nie są jeszcze bardzo nasilone i pacjent w porę zorientuje się, że potrzebuje pomocy bo "samo nie przejdzie" – jest szansa na to, by zastosować leczenie zachowawcze. Najważniejsze wtedy jest to by ograniczyć czynności wywołujące dolegliwości, wdrożyć ergonomiczne pozycje dla ręki do pracy. Warto wybrać się do fizjoterapeuty w celu rozluźnienia mięśni przedramienia i ręki. Dodatkowo terapeuta wykona mobilizację w obrębie stawu nadgarstkowego oraz wdroży techniki ukierunkowane na uelastycznienie więzadła poprzecznego nadgarstka. Bywa że w kanale powstaje obrzęk, który również należy wyeeliminować, by wtórnie nie uciskał nerwu. Kolejnym krokiem są techniki mobilizacji nerwu o których można dowiedzieć się więcej tutaj: http://www.klinikasolar.pl/blog-klinika/main/post/mobilizacja_struktur_nerwowych . Leczenie takie zwykle przynosi sporą ulgę pacjentowi. Jeśli jednak dolegliwości nie zmniejszają się lub z jakiejś przyczyny nasilają się nadal, warto skonsultować się z neurologiem lub neruchirurgiem. Prawodopodbnie warto będzie wtedy odciążyć nerw poprzez nacięcie odpowiednich struktur w kanale nadgarstka. Należy zaznaczyć, że po zabiegu w miejscu naciętych tkanek utworzy się blizna – dlatego trzeba wdrożyć fizjoterapię, która nie będzie się zasadniczo różnić od tej opisanej wyżej. Uwzględni ona jednak dodatkowo mobilizację blizny po zabiegu, tak by struktury jak najlepiej spełniały swoją funkcję stabilizacyjną.