Choroba Forestiera,

 

 

inaczej rozsiana samoistna hiperostoza szkieletu, jest schorzeniem dotyczącym całego szkieletu, charakteryzującym się niezależnym od miejscowych czynników rozrostem kości w miejscach przyczepów ścięgnistych, prowadzącym do zwiększenia ogólnej masy kośćca. Choroba występuje u 5-10 % osób w populacji ogólnej po 65 roku życia, kilkakrotnie częściej u cukrzyków.

     

Dokładna przyczyna rozsianej samoistnej hiperostozy szkieletu jest nieznana. Z dotychczasowych obserwacji wynika, że znaczenie mogą odgrywać: 

-czynniki mechaniczne, 

-czynniki dietetyczne, 

-długotrwałe stosowanie niektórych leków przeciwdepresyjnych. 

 

Istnieje dodatnia korelacja pomiędzy obecnością tych czynników, a częstością występowania choroby, brak jest natomiast związku przyczynowo-skutkowego. Z innych obserwacji wynika, że leczenie trądzikuretinoidami (czyli kwasowymi pochodnymi witaminy A), zwłaszcza etretynatem może skutkować wystąpieniem podobnych jak w rozsianej samoistnej hiperostozie szkieletu objawów chorobowych.

     

W trakcie rozwoju schorzenia dochodzi do biochemicznych, molekularnych, biomechanicznych i morfologicznych zmian w komórkach. Hiperostoza usztywniająca kręgosłupa, bo taką inną nazwę nosi schorzenie, dotyka zwłaszcza osób w wieku podeszłym. Innymi czynnikami zwiększającymi ryzyko zachorowania są: czynniki genetyczne, nieprawidłowa biomechanika stawu, nadwaga i otyłość, czynniki hormonalne, etniczne, a także związane z prowadzonym stylem życia i wykonywanym zawodem. 

     

Obejmuje przynajmniej trzy trzony kręgowe, których kształt porównywalny jest do dziobów papuzich lub ściekającej stearyny. W wyniku rozwoju choroby następuje połączenie kręgów i ich usztywnienie. Następnie dochodzi do rozmiękania kostki stawowej i pojawiają się w niej ubytki. Główne przyczyny schorzenia są wciąż nie do końca zidentyfikowane. Jeśli chodzi o główne objawy, jakie można u chorego zaobserwować, to zaliczamy do nich przede wszystkim: przewlekły ból kręgosłupa o umiarkowanym nasileniu, ograniczenie jego ruchomości i elastyczności, promieniowanie bólu na inne kończyny, ich drętwienie, stan zapalny i wysięki pojawiające się w stawach.

     

W chwili ujawnienia się, choroba bardzo zmienia życia chorego. Powoduje bowiem przewlekły, umiarkowany ból kręgosłupa, co bywa sporą dolegliwością znacznie wpływającą na zmniejszenie poczucia komfortu. Bólom kręgosłupa często towarzyszą również bóle stawów, tkliwość oraz ograniczenie ruchomości stawowej, ponieważ hiperstoza usztywniające kręgosłup jest prototypem choroby zwyrodnieniowej stawów. Bardzo często osoby chore mają problemy z poruszaniem się, co jest kolejną utrudniającą życie niedogodnością. Występuje to na skutek bólu, który promieniuje z kręgosłupa do kończyn i w efekcie powoduje ich drętwienie. 

   

 Zwyrodnienia reumatyczne wymagają leczenia farmakologicznego, prowadzenia odpowiedniego trybu życia, żywienia, rehabilitacji fizycznej, czasem też porady psychologa. Za najważniejszy element leczenia zachowawczego uważa się postępowanie niefarmakologiczne, od którego należy zacząć leczenie każdego przypadku. Leczenie farmakologiczne zaś dobierane jest w zależności od choroby i jej przebiegu. W przypadku, gdy przyczyna powstawania choroby jest znana, leczenie hiperostozy usztywniającej kręgosłupa dotyczy zarówno przyczyny, jak i objawów i przebiegu choroby. Kiedy natomiast nieznana jest etiologia choroby, leczenie ogranicza się do zlikwidowania objawów i modyfikacji przebiegu choroby.

Ponadto objawami hiperstozy usztywniającej kręgosłup są też wysięki, zmniejszenie elastyczności kręgosłupa oraz ograniczenie jego właściwości. W niektórych przypadkach odnotowuje się wystąpienie stanu zapalnego.

 

Szczególnie pomocne w leczenie jest stosowanie fizykoterapii (kinezyterapia, elektroterapia,krioterapia), a także kompleksowe leczenie sanatoryjne z balneoterapią i stosowanie akupunktury.