Sucha igłoterapia jest jedną z form pracy na punktach spustowych jaką stosuje się w Pienińskiej Uzdrowiskowej Klinice Rehabilitacji i Leczenia Bólu w Szczawnicy

 

Jako igłoterapię suchą (dry needling, DN) należy rozumieć użycie sterylnych jednorazowych igieł do akupunktury w celu leczenia bólu i dysfunkcji w obrębie narządu ruchu. Pomimo tego, że podczas igłoterapii suchej używa się igieł do akupunktury, terapia ta nie ma nic wspólnego z klasyczną formą akupunktury.

Igłoterapia sucha jest techniką o minimalnej inwazyjności, a podczas jej wykonywania należy przestrzegać szczególnych wytycznych. Znane są liczne modele terapeutyczne, przy czym najpowszechniej stosowany jest model terapii punktów spustowych. Pod pojęciem igłoterapii suchej punktów spustowych należy rozumieć terapię mięśniowo-powięziowych

punktów spustowych (MTrPs) za pomocą suchych igieł. 

Kolejnym modelem w ramach igłoterapii suchej jest opisana przez Gunna stymulacja śródmięśniowa (intramuscular stimulation, IMS). Zarówno igłoterapia sucha punktów spustowych, jak i stymulacja śródmięśniowa określane są jako "głęboka igłoterapia sucha" (deep dry needling, DDN). Inną techniką jest model powierzchownej igłoterapii suchej (superficial dry needling) opisany przez Baldry'ego.

 

Środki ostrożności, przeciwwskazania i komplikacje wymienione w niniejszych wytycznych dotyczą wszystkich form igłoterapii suchej. Opisy szczegółowe technik i przebiegu terapii dotyczą leczenia punktów spustowych metodą igłoterapii suchej.

 

Technika igłoterapii suchej powstała na podstawie opisanych przez Travell technik terapii

mięśniowo-powięziowych punktów spustowych (MTrP) za pomocą wstrzyknięć. Steinbroker, a później Travell (Travell 1968) wyszli w swoim rozumowaniu z założenia, że

efekt terapeutyczny nie pochodzi od wstrzykiwanej substancji, a z faktu samego nakłucia

napiętego pasma znajdującego się zwykle w otoczeniu mięśniowo-powięziowego punktu

spustowego i uzyskania dzięki temu nakłuciu lokalnej odpowiedzi drżeniowej. Pierwsza praca na temat igłoterapii suchej opublikowana w recenzowanym czasopiśmie została napisana przez Lewitta. Hong zwrócił uwagę na znaczenie miejscowej odpowiedzi drżeniowej w obrębie napiętego pasma podczas terapii i wykazał, że to mechaniczne działanie igły w obrębie mięśniowo-powięziowego punktu spustowego jest ważniejsze niż stosowana substancja. Wyniki innych badań także pokazały, że terapia mięśniowo-powięziowych punktów spustowych przy zastosowaniu suchych igieł daje takie same wyniki jak terapia za pomocą wstrzyknięć 

 

 

Wskazania do przeprowadzania igłoterapii suchej (DN, dry needling)

 

Igłoterapia sucha stosowana jest w przypadku bólów i dysfunkcji narządu ruchu o różnorodnym pochodzeniu. Najczęściej DN znajduje zastosowanie w przypadku terapii mięśniowo-powięziowych punktów spustowych. Wśród innych wskazań znajdują się m. in. tendinopatie, bóle pochodzące z tkanki bliznowatej, bóle z tkanek miękkich i zbyt duże napięcie mięśni.

 

 

Przeciwwskazania do przeprowadzania igłoterapii suchej :

 

W określonych przypadkach igłoterapia sucha nie może zostać zastosowana, lub też można ją stosować jedynie przy zachowaniu szczególnych środków ostrożności.

- Ostre infekcje układowe przebiegające z gorączką, lub bez gorączki. 

-  Rozrzedzenie krwi i zaburzenia krzepliwości. Nie można stosować igłoterapii suchej u

pacjentów z wrodzonymi zaburzeniami krzepliwości krwi, lub u pacjentów, którzy muszą

przyjmować leki rozrzedzające krew 

- Brak zrozumienia terapii przez pacjentów. Koniecznością jest wyjaśnienie pacjentom

możliwych zagrożeń związanych z igłoterapią suchą. Pacjenci muszą wyrazić swoją jednoznaczną zgodę na prowadzenie terapii metodą igłoterapii suchej. Jeżeli nie jest to możliwe, lub pacjent znajduje się w sytuacji, w której nie może uzyskać pełnego zrozumienia sytuacji (np. w przypadku ograniczeń poznawczych) nie należy korzystać z metod igłoterapii suchej. 

-Przyczyną braku uzyskania zgody na terapię może być np. igłofobia. W takich przypadkach terapeuta nie powinien nakłaniać pacjenta do zastosowania igłoterapii suchej.

- Zaburzenia czucia. U pacjentów z wyraźnymi zaburzeniami czucia nie należy stosować

igłoterapii suchej, ponieważ w ich sytuacji nie będzie można uzyskać właściwej odpowiedzi zwrotnej.

- Obrzęk limfatyczny oraz stan po usunięciu węzłów chłonnych stanowią miejscowe

przeciwwskazanie, ponieważ ryzyko wystąpienia infekcji w obrębie obrzęku limfatycznego jest mocno podwyższone.

- U pacjentów, u których występuje podwyższone ryzyko wystąpienia infekcji np. u pacjentów z immunosupresją, lub chorujących na cukrzycę należy zachować szczególną ostrożność przystosowaniu igłoterapii suchej.

- Zmiany skórne. Nie należy wykonywać igłoterapii suchej w obrębie zmian skórnych, infekcji skórnych, reakcji alergicznych na skórze.

- Guzy. W okolicy guzów wszelkiego typu nie wolno stosować igłoterapii suchej żadnego typu.

 

- Krwiaki. W okolicy występowania krwiaków ze względu na podwyższone ryzyko infekcji nie

należy wykonywać igłowania.

- Protezy. Z powodu obniżonej sprawności układu odpornościowego w pobliżu protez

całkowitych lub częściowych nie należy wykonywać zabiegów igłoterapii suchej.

- Implanty. Obecność implantów jakiegokolwiek typu stanowi całkowite przeciwwskazanie.

Należy absolutnie unikać kontaktu igły z implantem.

- Rozrusznik serca. U pacjentów, którzy posiadają rozrusznik serca nie wolno stosować

śródmięśniowej elektrostymulacji (IMES).

- Ciąża. Przy stosowaniu igłoterapii suchej u ciężarnych pacjentek należy zachowywać

ostrożność. Dotyczy to także pierwszego trymestru. Jeżeli zastosowana ma być igłoterapia sucha,należy koniecznie uzyskać zgodę pacjentki.

-  Dzieci. Terapię u osób niepełnoletnich można prowadzić jedynie po uzyskaniu zgody ich

samych oraz ich rodziców lub opiekunów.

- Pacjenci psychiatryczni. Pacjenci z chorobami psychiatrycznymi mogą być poddawani terapii suchoigłowej jedynie wtedy, gdy rozumieją zagrożenia związane z DN, przebieg terapii oraz gdy prawidłowo interpretują bodźce z DN i gdy są w stanie w świadomy sposób wyrazić zgodę na terapię.

 

- Alergie na materiały stosowane podczas igłoterapii suchej. Jeżeli wiadomo, że pacjent ma uczulenie na nikiel, należy zastosować ostrożność podczas przeprowadzania DN. W przypadku alergii na inne materiały używane podczas terapii, należy podjąć odpowiednie środki zaradcze np. stosować rękawiczki nie zawierające lateksu.

-  Epilepsja. U pacjentów chorych na epilepsję należy zachować ostrożność przy wykonywaniu igłoterapii suchej.

- Ciężkie choroby płuc. W przypadku pacjentów z ciężkimi chorobami płuc nie należy

przeprowadzać igłowania w pobliżu i w obrębie klatki piersiowej.