OSTEOPATIA

 

 

Osteopatia (zaliczana do medycyny niekonwencjonalnej) jest metodą, w której badanie manualne wykorzystywane jest do stawiania diagnozy i leczenia chorych. Osteopatia uznaje i akceptuje zależność pomiędzy ciałem, psychiką i umysłem zarówno w stanie określanym jako zdrowie jak i w stanie chorobowym. Traktuje ona ciało ludzkie jako całość zarówno w aspekcie strukturalnym jak i funkcjonalnym, zakłada ona, że organizm ludzki posiada zdolności do autoregulacji i przywracania homeostazy. Leczenie osteopatyczne jest więc ściśle powiązane z indukcją tychże mechanizmów. 

 

Badanie osteopatyczne w głównej mierze opiera się na dotyku czyli tzw. palapacji. Badanie to może pokazać elastyczność, konsystencje oraz witalność tkanek organizmu, których nie jest w stanie odzwierciedlić badanie obrazowe typu rezonans magnetyczny czy tomografia. Dzięki temu stanowi bardzo dobre wsparcie medycyny akademickiej.

 

Początki medycyny osteopatycznej sięgają roku 1874, kiedy to amerykański lekarz Andrew Taylor Still (1828-1912) zdefiniował osteopatię jako formę ulepszenia medycyny konwencjonalnej. W 1892 założył on pierwszą szkolę osteopatii w Kirksville w Missurii. Aby lepiej zaznaczyć różnicę dzielącą ją od podstawowej koncepcji (doktryny lekarskiej), wyodrębnił tytuł, jakiego po ukończeniu szkoły używali jego uczniowie – D.O. (doktor osteopatii), a nie M.D. (doktor medycyny). 

W Europie pierwszą szkołą osteopatii była Brytyjska Szkoła Ostopatii z siedzibą w Londynie. Założył ją w 1917 roku student Still’a – James Martin Littlejohn. W Polsce pierwsze szkolenie osteopatów rozpoczęło się w 2003 roku. Obecnie w Polsce jest kilka szkół osteopatii.

 

Osteopatia jest równocześnie filozofią, nauką i sztuką. Jej filozofia  obejmuje koncepcje jedności struktury i funkcji organizmu w stanie choroby i zdrowia. 

 

Medycyna osteopatyczna opiera się na czterech głównych zasadach:

 

1. Organizm ludzki stanowi jedność.

2.Budowa ciała oraz zachodzące w nim procesy są wzajemnie powiązane zarówno w płaszczyźnie strukturalnej jak i duchowej.

3.Organizm posiada własne mechanizmy samoleczenie i autoregulacji.

4.Procesy lecznicze wynikają z powyższych trzech zasad.