W systemie głębokiej oscylacji opracowanym pod przewodnictwem Hansa Seidla i Wolfganga Waldera poprzez ruchy rąk terapeuty oraz potrzebnemu do tego naciskowi dochodzi do rytmicznych, głęboko penetrujących ruchów tkanki, które są odbierane, jako pompowanie i wibrowanie. Cały kompleks tkanek jest przyciągany i opuszczany, aż do 250 razy na sekundę. Terapia pod względem metodycznym wykonywana jest zgodnie z zasadami drenażu limfatycznego wg dr.Asdonka. Ten stan faktyczny daje atrakcyjne narzędzie pracy dla fizjoterapii, dlatego, że jeżeli w organizmie odbywa się tak intensywne drganie, to może również odbywać się transport, a jeżeli można sterować transportem to można celowo ingerować w fizjologiczne procesy odżywiania tkanek.Głęboka oscylacja powoduje:

 

- zwalczenie bólu wynikającego z urazu poprzez system „kontrolowanego przepustu rdzeniowego”;

- usprawnienie immunologicznych regulacji w obszarze zapalnym (uaktywnienie udziału monocytów h oraz limfocytów T);

- zmienne ciśnienie, rozciąganie i siła pola wytworzone za pomocą hivamat 200 aktywują tworzenie fibroblastów;

- wzrost szybkości odtransportowania poprzez system limfatyczny wysięku hamującego ziarninowanie rany w związku z zawartością w nim cytokin, które niszczą macierz zewnątrzkomórkową;

- regulację aktywności proteolitycznej komórek rany. Zniszczenie ECM poprzez niekontrolowane uwalnianie proteaz jest głównym czynnikiem uniemożliwiającym gojenie się ran powikłanych;

- przyspieszenie procesu przejścia etapu gojenia się rany z fazy zapalnej do fazy przebudowy;

- ponowne uzyskanie prawidłowego zaopatrzenia rany z immunologiczną konsekwencją (fagocytoza);

- „rozluźnienie” międzysegmentowego i międzymięśniowego zespolenia powięzi;

- „pompowanie dalej” płynów przestrzeni międzykomórkowej wraz z zawartymi w nich składnikami (białko, składniki rozkładu komórek, neurotransmitery itd.) poprzez system limfatyczny;

- zmienne podciąganie warstw tkanek

- jest to dobra metoda ich mobilizacji bezbólowej.